พืชในระบบนิเวศป่าชายเลน

     

              พืชในระบบนิเวศป่าชายเลน จะเป็นพืชที่มีลักษณะเฉพาะแตกต่างกับพืชที่ขึ้นอยู่ในระบบนิเวศบนบก ก็คือ จะเป็นพืชที่มีความสามารถในการปรับตัวเพื่อให้สามารถทนต่อความเค็มของน้ำทะเลได้ มีรากอากาศและระบบรากที่ทำให้สามารถได้ออกซิเจนเพียงพอต่อการดำรงชีวิตในดินที่มีน้ำขังตลอดเวลาได้ ดินในสภาพดังกล่าวจะมีออกซิเจนน้อย นอกจากนี้พืชหลายชนิดยังมีความสามารถในการขับเกลือจากน้ำทะเลออกจากต้นได้ ทำให้สามารถเจริญเติบโตได้ดีในสภาพดินที่เค็มและมีน้ำทะเลท่วมถึง ตัวอย่างพืช เช่น โกงกางใบเล็กซึ่งเป็นพืชที่พบมากที่สุด  โกงกางใบใหญ่

ใบมีคิวติเคิลหนา มีปากใบระดับต่ำ มี palisade parenchyma หลายชั้น และมีเซลล์ที่รับน้ำหรือสารเมือกก็เป็นการปรับตัวในลักษณะเดียวกันที่พบในพืชทนแล้งเพื่อเก็บรักษาน้ำนอกจากนั้นการมีเซลล์เก็บน้ำอยู่ระหว่างเซลล์ epidermis และ palisade นั้นความเห็นว่าเป็นการช่วยป้องกันความร้อนและรังสี infra-red ส่วนแทนนินที่พบใน  ชั้นนอกของไม้โกงกางและไม้ถั่วอาจช่วยป้องกันความร้อนและรังสีอุลตราไวโอเลตด้วยอย่างไรก็ตามบทบาทของแทนนินที่พบในส่วนต่างๆ  ของพืชยังไม่เป็นที่เข้าใจกันอย่างชัดเจนนัก โดยมีทั้งผู้ที่คิดว่าอาจช่วยในการป้องกันเชื้อราเข้าทำลาย  หรืออาจช่วยเกี่ยวกับการเคลื่อนย้ายเกลือที่มีมากเกินไป  ต่อมเกลือที่พบในใบแสมช่วยในการควบคุมระดับความเข้มข้นของเกลือในพืชและช่วยขับเกลือออกจากส่วนของใบ  และการที่ผลึกเกลือที่พบทางด้านบนมีลักษณะจมลงไปนั้นเพื่อป้องกันมิให้เกิดอันตรายได้  เนื่องจากใบนี้ไม่มีขนที่ผิวใบ  ในขณะที่ต่อมที่อยู่ทางด้านล่างชู ขึ้นมา  เพราะมีขนจำนวนมากช่วยป้องกันไว้  นอกจากนี้การที่ผิวของใบด้านล่างมีขนยังทำให้ปากใบ  ซึ่งควรจะจม ลึกกลับชูสูงขึ้นมา  เป็น(Macnae1968) stomata  , เนื่องจากขนสามารถอุ้มน้ำไว้ได้  ช่วยเก็บความชื่นบริเวณนั้นไว้  เป็นการลดการคายน้ำเช่นเดียวกับที่พบในใบหงอนไก่ทะเล (ป่าชายเลน‎.   ikipedia.org/wiki/.  ๒๕๕๖)